Bu haftasonu çok üzüldüm. Sevdiklerimin onlara en çok ihtiyaç duyduğum anlarda yanımda olmaları için bir çaba göstermemelerine üzüldüm. Babamın her zamanki gibi şeffafça haklı çıkmasını üzüldüm. Don kişot'luğun kitabını yeniden yazıp bedavadan herkese dağıttığım için üzüldüm. Bakır değerindeki insanları altın fiyatına aldığım için üzüldüm. İnsanların maskelerin ardındaki gerçek yüzlerini gözlerime yansıttığım için üzüldüm. Doğruluğun cevabının yalan oldğunu öğrendiğim için üzüldüm. Kardeşliğin, dostluğun ve sevginin herşeyden önce geldiğini düşündüğüm için üzüldüm. Ruhumu bu kadar kolay harcadığım için üzüldüm.
.jpg)
yanında olamadığım için üzüldüm..
YanıtlaSilBu yorum yazar tarafından silindi.
YanıtlaSilBen de yanımda olmanı çok istiyordum...
YanıtlaSilçok güzel bir yazı sana mı ait alıntı mı?merak ettim.
YanıtlaSilEbola slm. Yazı benden alıntı:D Canım acıyınca biraz olsun beynimden iyi ürünler çıkabiliyor demekki;-)
YanıtlaSilBu arada genelde alıntı yaptığımda alıntı kurallarını dikkate almaya çalışıyorum:-)
YanıtlaSilevet haklısın can acıyınca beyin ve kalp elele verip harika ifadeler ortaya çıkarıyorlar...çok güzel bir yazı tebrik ediyorum seni...
YanıtlaSilsevgiler..
Ne demek efem:D Benim postlarımı takip ettiğin için çoook papatyalar ederim;D Bu arada uzun zamandır yazmıyorsun?!
YanıtlaSil