30 Nisan 2013 Salı

Ellerim Bomboş:-(

Hani küçük başarılardan sonra sevincini elinde biriktirip sevdiklerine çak yapmak için elini hazırlarsın ya! İşte ben elimi her harekete geçirdiğimde etrafımda kimseyi göremediğim için elim Eiffel Kulesi gibi havada kaldı!
Arkadaşlarına sunduğun sevgi ve özverinin tek karşılığı olarak onların sana inanmalarını beklersin ya! İşte buna her ihtiyacım olduğunda arkadaşlarımın bana karşı güvenlerinin jöle gibi titreşime geçtiğini gördüm:-( Herkesin dengesizliği hakkında hemfikir olduğu birisi bile arkamdan bir taş atsa, "bana güvenir nasıl olsa!" dediğim herkes o taşı alıp izi geçmeyecek bir yara açar ruhumda:-( Arkadaşlık aklındaki şüpheyi bir zamanlar arkadaş sandığın ile paylaşmak değil mi yoksa? En azından eski arkadaşlığınız hatrına...




Hani tam korumaya ihtiyacın olduğunda arkanda ya da önünde değil yağmurda ve güneşli günlerde yanında olabilecek bir dost, bir nefesdaş ararsın ya! Tam böyle zamanlarda etrafıma baktığımda herkesin arkası dönük on adım geride olduğunu görüyorm:-(


Etraftakilerin kuru bir "bir şeye ihtiyacın var mı?" sorusunun bile seni mutlu edebileceği bir anda "bunu yapar misin?" sorusuyla karşılaşıyorum hep!
Etrafımdakilerin işi olduğunda kapım çok çalınsa da benim zor günlerimde sadece ve hep ailem vardı yanımda. Gerçi bunun için bile ÇOK AMA ÇOK MUTLUYUM...
Bunların sorumlusu tabi ki BENİM! İnanmaya, inanılmaya, iyiliğin cevabının YALNIZ kalmak olmadığını bilmeye ihtiyacım var! Ellerimden tut ki kayıp olmayayım:-(



Hiç yorum yok:

Yorum Gönder

30 Nisan 2013 Salı

Ellerim Bomboş:-(

Hani küçük başarılardan sonra sevincini elinde biriktirip sevdiklerine çak yapmak için elini hazırlarsın ya! İşte ben elimi her harekete geçirdiğimde etrafımda kimseyi göremediğim için elim Eiffel Kulesi gibi havada kaldı!
Arkadaşlarına sunduğun sevgi ve özverinin tek karşılığı olarak onların sana inanmalarını beklersin ya! İşte buna her ihtiyacım olduğunda arkadaşlarımın bana karşı güvenlerinin jöle gibi titreşime geçtiğini gördüm:-( Herkesin dengesizliği hakkında hemfikir olduğu birisi bile arkamdan bir taş atsa, "bana güvenir nasıl olsa!" dediğim herkes o taşı alıp izi geçmeyecek bir yara açar ruhumda:-( Arkadaşlık aklındaki şüpheyi bir zamanlar arkadaş sandığın ile paylaşmak değil mi yoksa? En azından eski arkadaşlığınız hatrına...




Hani tam korumaya ihtiyacın olduğunda arkanda ya da önünde değil yağmurda ve güneşli günlerde yanında olabilecek bir dost, bir nefesdaş ararsın ya! Tam böyle zamanlarda etrafıma baktığımda herkesin arkası dönük on adım geride olduğunu görüyorm:-(


Etraftakilerin kuru bir "bir şeye ihtiyacın var mı?" sorusunun bile seni mutlu edebileceği bir anda "bunu yapar misin?" sorusuyla karşılaşıyorum hep!
Etrafımdakilerin işi olduğunda kapım çok çalınsa da benim zor günlerimde sadece ve hep ailem vardı yanımda. Gerçi bunun için bile ÇOK AMA ÇOK MUTLUYUM...
Bunların sorumlusu tabi ki BENİM! İnanmaya, inanılmaya, iyiliğin cevabının YALNIZ kalmak olmadığını bilmeye ihtiyacım var! Ellerimden tut ki kayıp olmayayım:-(



Hiç yorum yok:

Yorum Gönder

.

 
blogger template by arcane palette