Bu aralar yüzümden düşen bin bir parçaya bölünüyor. İçimden çıkan karbon dioksit havayla buluşunca "AH" a dönüşüyor. Ruhumun çivileri gıcırdıyor. Çivi bile çare etmiyor. Etrafımdaki insanlar ruhuma huzur yerine karalanmış sayfalar sunuyor. Biri çıksa da hayatıma renkli bir şeyler armağan etse... Bu garip sessizliğimi , haykıran sevince dönüştürse... Nasıl olurdu? Tabi ki çokkk güzel iyi olurdu, tammm mı?;D Kendi kendime hediye göndertmeyin arkadaş:D
.jpg)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder