Son günlerime sıçratılan gri hüzne rağmen hayatın damarlarındaki kan hala kırmızı akıyor. Ağızlarından soğuk fitne dışında bir şey çıkmayan insansı organizmalara rağmen hayatın bedeni sıcacık. Her gün ter kokusu eşliğinde sakız psikolojisi ile yaptığım metrobüs yolculuklarına rağmen hayatın nabzı hala 300-500 atıyor:-)
Büyümemin daha az sancılı olması için SABIR biriktirebildiğim için çilek aromalı hissediyorum. Balıkların umursamazlığını taklit edebildiğim için çok ama çok pembe hissediyorum! Biliyorum ki "ne kadar çok şeyi yok sayarsam, kendime o kadar çok Yaşam Alanı açıyorum!". Bazı olaylar ve insanlara karşı son kararımın UNUTMA jokerimi kullanmak olduğundan dolayı temizlenmiş hissediyorum.
Ailem ve dostlarım sayesinde dolu dolu hissediyorum. Güneşsiz günleri bana acı karşılığında sunan Bulut taklidi insanları hayatımdan silebildiğim için çok ama çok parlak hissediyorum. Ve eminim Allah pencereleri sıkıca kapatıp kapıları kitliyorsa beni dışarıdaki fırtınaya karşı koruyordur...
.jpg)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder